خرید دوربین بدون آیینه

خرید دوربین بدون آیینه

دوربین بدون آینه نوعی دوربین دیجیتال است که فاقد آینه یا دید اپتیکال یا اپتیکال است، به عنوان یک دوربین منعکس کننده یک لنز (SLR). در این دوربین ها نمای جلو توسط سنسور دوربین به صورت الکترونیکی خوانده می شود و روی صفحه مایع آن ثبت می شود، حتی برخی از مدل ها منظره یاب الکترونیکی یا iPS را در نظر می گیرند که در واقع جایگزینی برای دید اپتیکال است. با این حال، در داخل دوربین تلسکوپی بازتابی (SLR) آینه ای است که نمای جلوی منظره یاب دوربین یا iPS را از دیافراگم لنز منعکس می کند. به همین دلیل، دوربین های DSLR به دلیل آینه داخلی بزرگتر از دوربین های آینه ای هستند.

خرید دوربین بدون آینه را بدون آینه یا میکرو چهارم نیز می نامند.

 

وقتی در مورد عکاسی حرفه ای صحبت می کنیم، بلافاصله تصویر دوربین های DSLR را به یاد می آورم. اما در سال های اخیر دوربین های آینه ای در بین عکاسان حرفه ای راه پیدا کرده اند.

 

دوربین های بدون آینه با لنز قابل تعویض یا به اختصار MILC، در واقع جایگزین نسخه های به روز شده همان لنزهای فشرده شده اند.

دوربین های این دسته همانطور که از نامش پیداست نیازی به آینه بازتابنده ندارند. با این حال، چنین آینه ای جزء مهمی در دوربین های DSLR است. در آنها، آینه نور منعکس شده را در نمای نوری منعکس می کند. در دوربین بدون آینه منظره یاب نوری وجود ندارد. در عوض، سنسور دوربین همیشه در معرض نور مستقیم است. در نتیجه، پیش نمایش تصویری را که می گیرید روی مانیتور LCD یا منظره یاب الکترونیکی خود خواهید دید.

اما چرا به سراغ دوربین های DSLR آینه ای نمی رویم؟ آنها ابتدا معرفی شدند و ساختار آنها به عنوان استاندارد شناخته شد. سال ها پس از ظهور، زمان ظهور اولین دوربین آینه ای فرا رسیده بود. با توجه به تفاوت‌های مدل‌های جدید و ساختاری که در طول سال‌ها دنبال می‌کردند، به این مدل‌ها (در مقایسه با دوربین‌های DSLR) آینه می‌گویند.

 

در سال 2008، پاناسونیک اولین دوربین آینه تجاری Lumix DMC-G1 را معرفی کرد. تا حدودی دو توسعه دهنده اصلی این سیستم یعنی پاناسونیک و المپوس مدل های دیگری را معرفی کردند.

اما در اوایل سال 2017، سونی دوربین آینه ای آلفا A9 را با سرعت عکاسی ثابت 20 فریم بر ثانیه و 693 نقطه فوکوس خودکار عرضه کرد. از آن لحظه به بعد دوربین های آینه ای جایگاه ویژه ای در بازار دارند.

با استفاده از تعداد قابل توجهی پیکسل از سنسور تصویر اصلی، سیستم فوکوس خودکار دوربین‌های آینه‌ای می‌تواند اجسام متحرک را تقریباً در  afrangdigital.com قاب تصویر نظارت کرده و بر روی آنها تمرکز کند.

این عملکرد قدرت خود را به خصوص در هنگام عکسبرداری از اجسام متحرک با سرعت بالا نشان می دهد.

مدل های اخیر دوربین آینه ای شامل قابلیت های فوکوس مانند فوکوس روی چشم ها (حیوان و انسان) می باشد.

کیفیت و انعطاف دو عامل کلیدی و دلایل استفاده از این دو نوع دوربین توسط عکاسان حرفه ای است. دوربین های آینه ای و DSLR از نظر مشخصات، قابلیت ها و الگوریتم های پردازش تصویر بسیار متفاوت هستند. قابلیت تعویض لنز یکی از ویژگی‌هایی است که این دوربین‌ها را از دوربین‌های معمولی متمایز می‌کند که می‌توان آن‌ها را برای اهداف مختلف تطبیق داد.

دوربین های DSLR دارای آینه ای با زاویه 45 درجه هستند که ابتدا نور را به آینه یا بیننده منتقل می کند و پس از تنظیم صحنه با فشار دادن دکمه شاتر، آینه روی سنسور بالا و پایین می رود و تصویری روی آن ایجاد می کند. در دوربین های آینه ای این آینه حذف می شود و نور مستقیماً به سنسور برخورد می کند.

در دوربین هایی که منظره یاب یا منظره یاب ندارند حذف می شود و تصویر به صورت دیجیتالی در پشت صفحه دوربین نمایش داده می شود. برخی از مدل های آینه یک صفحه نمایش ثانویه مانند چشم برقی ایجاد کرده اند که با قرار دادن چشم در آن ناحیه قابل مشاهده است.

دوربین های بدون آینه را مدارهای میکرو نیز می نامند.

همچنین، هنگام عکاسی از صحنه های کم نور یا سوژه های تاریک، دیدن سوژه با چشم غیرمسلح ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد. اما در نمای الکترونیکی این مشکل به لطف حساسیت بالای سنسور حل می شود.